چکیده :
بازارهای سرمایه جز ارکان اساسی سرمایه گذاری هر کشور محسوب می شود و هدف آن جمع آوری سرمایه های اندک و انتقال آن به وام گیرندگان به صورت کارا است . سرمایه گذاری باید به گونه ای انجام شود که بیشترین بازده را در شرایط ریسک یکسان و یا کمترین ریسک را در شرایط بازده یکسن ایجاد ماید یکی از پیچیده ترین و پر چالش ترین موضوع در ادبیات مالی مدیریت اوراق بهادار و تحلیل سرمایه گذاری است ار آنجاییکه سرمایه گذاران تمیل دارند ریسک سرمایه گذاری شان به حداقل برسد به همین منظور سعی شده است تا تعیین شود که در بازار سرمایه ایران با چند سهم ریسک غیر سیستماتیک از بین می رود .
در این پایان نامه فرضیه و سوال پژوهشی که در نظر گرفته شده است به شرح زیر می باشند .
1.بین تنوع بخشی در سرمایه گذاری و ریسک پرتفوی رابطه معکوسی وجود دارد .
2.دامنه بهینه تعداد سهام پرتفوی به منظور کاهش ریسک غیر سیستماتیک سهام عادی در بورس اوراق بهادار تهران چیست ؟
این تحقیق با استفاده از آزمون f نشان می دهد که براس کاهش ریسک غیر سیستماتیک باید اندازه پرتفوی را افزایش داد یا به عبارت دیگر یک رابطه معکوس بین اندازه پرتفوی و ریسک غیر سیستماتیک وجود دارد . همچنین جهت تعیین این موضوع که تا چه حد می توان ریسک غیر سیستماتیک را کاهش داد از آزمون t استفاده شده است .
این کار از طریق آزمون اختلاف میانگین متوالی انحراف معیار پرتفوی ها با افزایش تدریجی در اندازه پرتفوی انجام شده است .
براي دانلود متن کامل پايان نامه اينجا کليک کنيد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند