1ﻣﻘﺪﻣﻪ
اﻣﺮوزه ﺑﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻲ رﻗﺎﺑﺖ، ﻧﻮآوری ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از ﻣﺰﻳﺖ ﻫﺎی اﺻﻠﻲ ﺑﺮای ﺣﻴﺎت ﺷﺮﻛﺖ ﻫﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻮد.
ﻫﻤﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ ﺑﺮای ﺑﻘﺎ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ اﻳﺪه ﻫﺎی ﻧﻮ و ﺑﺪﻳﻊ ﻫﺴﺘﻨﺪ. اﻳﺪه ﻫﺎی ﻧﻮ و ﺑﺪﻳﻊ ﻫﻤﭽﻮن روﺣﻲ در ﻛﺎﻟﺒﺪ ﺳﺎزﻣﺎن
دﻣﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد و آن را از ﻧﻴﺴﺘﻲ و ﻓﻨﺎ ﻧﺠﺎت ﻣﻲ دﻫﺪ. ﻇﻬﻮر ﻧﻮآوری داﻧﺶ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ را ﻗﺎدر ﻣﻲ ﺳﺎزد
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ رﻗﺒﺎ ﻣﺰﻳﺖ رﻗﺎﺑﺘﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ آورﻧﺪ ﺑﻠﻜﻪ اﺑﺰار ﺳﻮدﻣﻨﺪی را ﺑﺮای ارﺗﻘﺎی ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ اراﺋﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ.
داﻧﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺒﻊ ﻋﻤﺪه ﺑﺮای ﻧﻮآوری و ﺑﻬﺮه وری ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ از اﻫﻤﻴﺖ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ای ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. ﻫﺪف
ﺪه ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ اﻳﺠﺎد و ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻣﺤﻴﻄﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در آن اﻓﺮاد داﻧﺶ ﺧﻮد را ﺗﻮﺳﻌﻪ داده، ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ
ﺗﺒﺎدل ﻧﻤﻮده، داﻧﺶ دﻳﮕﺮان را ﺑﺎ داﻧﺶ ﺧﻮد ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻛﺮده ﻧﻬﺎﻳﺘﺎًو آن را ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﻨﺪﻧﺪ. ﻛﺎرﺑﺮد داﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد
ﺑﻪ ﻧآوری در ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻨﺠﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ، از اﻳﻦ رو اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺒﻊ و ﻣﺮﺟﻊ اﺻﻠﻲ
ﻧﻮآوری ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و از اﻟﺰاﻣﺎت اﺳﺎﺳﻲ ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﻧﻮآوری در ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻮد(دﻫﻘﺎن ﻧﺠﻢ
اﻣﺮزه ﻧﻮآوری در ﻓﻀﺎی ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮای ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ اﻟﺰاﻣﻲ ﺑﻮده و اﻛﺜﺮ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ در ﺟﺴﺘﺠﻮی ﺧﻠﻖ
اﻳﺪه ﻫﺎی ﺟﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. در اﻳﻦ راﺳﺘﺎ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﺳﺎزﻣﺎن در ﺗﻼش ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ازداﻧﺶ ﺑﺮای ﻋﺮﺿﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪات وﻳﺎ
ﺧﺪﻣﺎت ﺟﺪﻳﺪی ﻛﻪ ﻣﺸﺘﺮﻳﺎن ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ، ﮔﺎم ﺑﺮدارﻧﺪ و زﻳﺮ ﺳﺎﺧﺘﻲ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻧﻮآوری ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻳﺎدﮔﻴﺮی
ﻓﺮآﻳﻨﺪ ی ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺷﻮد زﻳﺮا ﻫﺪف ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ و راز ﺑﻘﺎی اﻳﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎی اﻣﺮوزی در ﻧﻮآوری ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ.
ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻜﺎﻧﻴﺰم ﻫﺎی ﻧﻮآوری و ﻓﺮآﻳﻨﺪﻫﺎی ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﻗﺎﺑﻞ
اﻧﻄﺒﺎق ﻫﺴﺘﻨﺪ(دﻫﻘﺎن ﻧﺠﻢ ،.(1388
اﻳﻦ ﻓﺼﻞ اﺑﺘﺪا ﺑﻴﺎن ﻣﺴﺌﻠﻪ و ﺿﺮورت اﻧﺠﺎم ﭘﮋوﻫﺶ و ﺳﭙﺲ اﻫﺪاف ،ﺳﻮاﻻت و ﻓﺮﺿﻴﺎت ﭘﮋوﻫﺶ ﻋﻨﻮان ﺷﺪه
اﺳﺖ و در آﺧﺮ ﻧﻴﺰ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ و ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ ذﻛﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ .
.2-1 ﺗﺸﺮﻳﺢ و ﺑﻴﺎن ﻣﺴﺌﻠﻪ
در ﺑﺴﻴﺎری از ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ اﻫﻤﻴﺖ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ اﺷﺎره ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻳﻜﻲ از ﻋﻮاﻣﻞ ﻛﻠﻴﺪی و ﻣﻬﻢ در
ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺳﺎزﻣﺎن در اﻧﺘﻘﺎل و اﺷﺘﺮاک ﮔﺬاری داﻧﺶ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ . ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ در اﻗﺘﺼﺎد
داﻧﺶ ﻣﺤﻮر اﻣﺮوز اﻫﻤﻴﺖ ﺣﻴﺎﺗﻲ دارد.ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﻴﺮی ﻳﻚ روﻳﻜﺮد ﻧﻈﺎم ﻣﻨﺪ ﺑﺮای
ﻛﺴﺐ ﺳﺎﺧﺘﺎر دﻫﻲ و ﺗﻮزﻳﻊ داﻧﺶ ﺳﺮاﺳﺮ ﻳﻚ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻧﺠﺎم ﺳﺮﻳﻊ ﻛﺎر ﻫﺎ، اﺳﺘﻔﺎده ﻣﺠﺪد از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ
روﻳﻪ ﻫﺎ و ﻛﺎﻫﺶ دوﺑﺎره ﻛﺎری ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﺷﻮد. ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﺗﺴﻬﻴﻞ ﻛﻨﻨﺪه ارﺗﺒﺎﻃﺎت داﻧﺶ و ﻣﺮاودات ﻣﻮرد
ﻧﻴﺎز در ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﻫﺎی ﻧﻮآوری اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﻼوه ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻧﻮاورﻧﻪ را از ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻫﺎی ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺑﺮد.
ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﻧﻘﺶ اﺳﺎﺳﻲ در ﺣﻤﺎﻳﺖ و ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻧﻮآوری دارد (ﻫﺎدﻳﺰاده ﻣﻘﺪم و ﻫﻤﻜﺎران
ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻫﺎی ﻧﻮآوری ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪی ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ در اﻧﺘﻘﺎل داﻧﺶ و ﻣﻬﺎرت ﻫﺎی ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ ﻓﻨﺎوری و
ﻛﺴﺐ ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﺑﺮﺗﺮ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ و داﻧﺶ اﺳﺎس ﻧﻮآوری ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ آﻳﺪ .
ﺑﻪ ﻃﻮری ﻛﻪ دﻳﻜﺴﻮن(2001) 1 ﺣﻔﻆ ﺗﻮازن ﺑﻴﻦ دو ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ داﻧﺸﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﺧﻠﻖ داﻧﺶ و اﻧﺘﻘﺎل داﻧﺶ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ
ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻬﻢ ﻣﻲ داﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎی ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺮ اﻳﻦ اﺳﺎس در ﻣﺪل دﻳﻜﺴﻮن ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ
روﻳﻜﺮد ﺳﻴﺴﺘﻤﺎﺗﻴﻚ ﺑﺮای اﻳﺠﺎد ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻧﺘﻘﺎل داﻧﺶ،ﭘﻨﺞ ﺳﺎز و ﻛﺎر ﻣﻬﻢ ﻣﻬﻢ در ﺗﺴﻬﻴﻢ داﻧﺶ ﺑﻴﺎن ﻣﻲ ﺷﻮد
ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺒﺎدل و ﺗﺴﻬﻴﻢ داﻧﺶ ﺿﻤﻨﻲ و اﺷﻜﺎر ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ اﻓﺮاد ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺮﺧﻮرد اﻧﻬﺎ ﺑﺎب ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻫﺎ و ﻣﺸﻜﻼت ﺟﺪﻳﺪ
اﻓﺰاﻳﺶ ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﻪ اﻳﺠﺎد راه ﺣﻞ ﻫﺎی ﺗﺎزه ﺑﺮای ﻣﺸﻜﻼت ﭘﻴﺶ رو ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺗﺴﻬﻴﻢ
داﻧﺶ و ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺳﺎزی آن ﺑﺮای اﻳﺠﺎد داﻧﺶ ﺟﺪﻳﺪ و ﻧﻮآوری ﻻزم اﺳﺖ (ﻫﺎدﻳﺰاده ﻣﻘﺪم و ﻫﻤﻜﺎران ،.(1392
ﻟﺬا در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺳﺎزوﻛﺎر ﻫﺎی اﻧﺘﻘﺎل داﻧﺶ و ﻣﻴﺰان اﻧﺘﻘﺎل داﻧﺶ ﺑﺮاﺳﺎس ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ ﺳﺎزو ﻛﺎر ﻫﺎ ﺑﺮاﺳﺎس
اراﺋﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ دﻳﻜﺴﻮن (2001) ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﻲ ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﻧﻮآوری در ﭘﺴﺖ ﺑﺎﻧﻚ
اﺳﺘﺎن زﻧﺠﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻫﺪف ﻛﻪ ﺗﻌﻴﻴﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎﻧﺪ ﺗﺴﻬﻴﻢ داﻧﺶ و ﻧﻮآوری ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.
.3-1اﻫﻤﻴﺖ ﻣﻮﺿﻮع و ﺿﺮورت اﻧﺠﺎم ﺗﺤﻘﻴﻖ
در ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺳﺮﻳﻊ دﻧﻴﺎی ﺗﺠﺎری اﻣﺮوز ﻧﻮآوری ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻣﺰﻳﺖ رﻗﺎﺑﺘﻲ ﺑﺮای ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﻲ آﻳﺪ و
ﺣﻔﻆ اﻳﻦ ﻣﺰﻳﺖ رﻗﺎﺑﺘﻲ ﻧﻴﺰ دﻳﮕﺮ ﺑﺮای ﻣﺪت ﻃﻮﻻﻧﻲ اﻣﻜﺎن ﻧﺪارد. ﺗﻨﻬﺎ روش ﺧﻠﻖ ارزش ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮش ﻧﻮآوری ،
ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻓﻜﺮی و ﺧﻼﻗﻴﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺴﺎﻧﻲ آن ﺑﺴﺘﮕﻲ دارد. ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻲ ﻛﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ در ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﻧﻮآوری اﻳﻔﺎ ﻣﻲ
ﻛﻨﺪ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺗﺴﻬﻴﻢ و ﺗﺪوﻳﻦ داﻧﺶ ﺿﻤﻨﻲ در ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺴﻬﻴﻢ و اﺳﺘﻔﺎده از داﻧﺶ ﻣﺸﺘﺮﻳﺎن و ﻋﺮﺿﻪ
ﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﻨﺒﻊ ارزﺷﻤﻨﺪی ﺑﺮای ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﻧﻮآوری ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻤﻜﺎری ﺑﻴﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ ﻧﻘﺶ
ﻣﻌﻨﺎداری را در ﺗﺴﻬﻴﻢ داﻧﺶ اﻳﻔﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . درواﻗﻊ ﺗﺴﻬﻴﻢ داﻧﺶ ﻣﻮﻓﻘﺖ آﻣﻴﺰ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺴﻬﻴﻢ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻫﺎی ﻓﻜﺮی و
اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻬﻢ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ داﻧﺶ ﻓﺮدی و ﮔﺮوﻫﻲ ﺑﻪ داﻧﺶ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد ،
ﺳﺎزﻣﺎن ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﺪﻳﺮت ﻣﻮﺛﺮ اﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﺎ ارزش اﺳﺖ (ﻫﺎدﻳﺰاده ﻣﻘﺪم و ﻫﻤﻜﺎران ،.(1392
اﻧﺘﻘﺎل داﻧﺶ در ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻳﻚ ﺳﺎزﻣﺎن اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻳﻚ ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﻣﻬﻢ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ در ﻣﺤﻴﻂ
ﻫﺎی ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ اﻧﺘﻘﺎل داﻧﺶ ﺑﻪ ﻣﻜﺎن ﻫﺎی ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﺑﺮای ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﻴﺮی اﺳﺖ . ﺷﻴﻮه ﻫﺎی ﺗﺴﻬﻴﻢ داﻧﺶ ﺑﻪ وﻳﮋﮔﻲ
ﻫﺎی ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد ﻫﺮ ﺳﺎزﻣﺎن، ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﺎزﻣﺎن ﻳﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ آن ﻛﻪ ﺑﺮ ﺑﻬﺮه وری ﺳﺎزﻣﺎن ﺗﺎﺛﻴﺮ ﮔﺬار اﺳﺖ ﻣﺮﺑﻮط
ﻣﻲ ﺷﻮد. ﻳﻜﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺗﺴﻬﻴﻢ داﻧﺶ را ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮدن داﻧﺶ در اﺳﺘﺮاﺗﮋی ﻫﺎی
ﻛﺴﺐ و ﻛﺎر ﺑﻠﻜﻪ از ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﮕﺮش ﻛﺎرﻛﻨﺎن و ﻋﺎدت ﻫﺎی آﻧﻬﺎ ﺑﺮای اﻓﺰاﻳﺶ ﺗﻤﺎﻳﻞ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺴﻬﻴﻢ داﻧﺶ ارﺗﻘﺎ
دﻫﺪ.
در واﻗﻊ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ داﻧﺶ ﺗﺴﻬﻴﻞ ﻛﻨﻨﺪه ارﺗﺒﺎﻃﺎت داﻧﺶ و ﻣﺮاودات ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز در ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﻫﺎی ﻧﻮآوری اﺳﺖ. ﺑﻪ
ﻋﻼوه ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻧﻮآوراﻧﻪ را از ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﺼﻴﺮت و ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﻫﺎی ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺑﺮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ
داﻧﺶ ﻧﻘﺶ اﺳﺎﺳﻲ در ﺣﻤﺎﻳﺖ و ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻧﻮآوری دارد ﻟﺬا ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻢ و اﺳﺎﺳﻲ ﺗﺴﻬﻴﻢ داﻧﺶ در ﻧﻮآوری
اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﻴﺰ در ﺻﺪد ﺑﺮرﺳﻲ راﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ ﺗﺴﻬﻴﻢ داﻧﺶ ﺑﺎ ﻧﻮآوری در ﭘﺴﺖ ﺑﺎﻧﻚ اﺳﺘﺎن زﻧﺠﺎن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ
(ﻫﺎدﻳﺰاده ﻣﻘﺪم و ﻫﻤﻜﺎران ،.(1392
براي دانلود متن کامل پايان نامه اينجا کليک کنيد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند