– ادبیات تحقیق و مبانی نظری

۲-۲-۱- تامین مالی پروژه محور

۲-۲-۱-۱- مقدمه

رشد و توسعه اقتصادی کشورها در گرو اجرای پروژه های مختلف زیرساختی می باشد. محدودیت های منابع بودجه ای دولت ها برای تامین مالی پروژه های بزرگ و همچنین تقاضای زیاد موجود در زمینه سرمایه گذاری در این پروژه ها، کشورهای مخلتف را بر آن داشته تا از تکنیک های مختلفی همچون «تامین مالی پروژه محور» برای تامین منابع مالی مورد نیاز پروژه ها استفاده و موجب تسریع در روند توسعه اقتصادی کشورها شوند. روش تامین مالی پروژه محور، یک روش تامین مالی غیر ترازنامه ای متکی بر مزیت عملیاتی پروژه می باشد که در آن اعتباردهنده به جریانات نقدی ناشی از عملیات پروژه به عنوان وثیقه برای بازپرداخت تسهیلات اعتباری دریافتی پروژه توجه می نماید. ویژگی اصلی این روش، عدم اتکاء[۱] و یا اتکا محدود آن به حامیان مالی[۲] و سرمایه گذاران پروژه است. در حال حاضر دولت ها با استفاده از این روش تامین مالی، در تلاش می باشند تا خدمات عمومی قابل ارائه بخش عمومی را از طریق مشارکت عمومی خصوصی با بخش خصوصی به نحوی کاراتر ارائه نمایند.

۲-۲-۱-۲- شیوه های مختلف تامین مالی

به منظور شناخت بهتر تامین مالی پروژه محور، در این قسمت به بررسی انواع مختلف تامین مالی و مقایسه آن ها می پردازیم. به طور کلی سه روش تامین مالی وجود دارد:

1. تامین مالی شرکتی[۳]
2. تامین مالی سنتی[۴]
3. تامین مالی پروژه محور

از دهه ۱۹۸۰، تکنیک های جدید تامین مالی که آن ها را تامین مالی پروژه محور و تجاری ساخت یافته می نامیدند به طور فزاینده ای در کشورهای توسعه یافته در زمینه تامین مالی معاملات رواج یافت و به همراه آنها کشورهایی که به دنبال صرفه جویی مقیاس در معاملات بودند نیز از آنها استفاده کردند. این رشد ارتباط زیادی با درک رو به رشد و تبیین بهتر ریسک های تجاری و تامین مالی پروژه محور داشت و توافق نامه پیش روی باسل(چارچوب جدید کفایت سرمایه باسل)[۵] در زمینه ساختارهای فعال مدیریت ریسک و حداکثر ظرفیت تحمل ریسک تامین کننده مالی از اهمیت بالایی برخوردار شد. بررسی انواع مختلف روش های تامین مالی از ابعاد مختلف کمک شایانی را در حصول درک عمیق تری نسبت به این روش ها می نماید. در جدول زیر ابعاد مختلف این روش ها مورد بررسی و مقایسه قرار می گیرند.

جدول ۲- ۱- مقایسه روش های مختلف تامین مالی از ابعاد مختلف

ضمن توجه به تفاوت های وجود باید به نکات زیر نیز توجه نمود:

• تامین مالی شرکتی، مناسب پروژه های کوچکتر می باشد در صورتی که تامین مالی پروژه محور، مناسب پروژه های بزرگ است.
• تامین مالی شرکتی در زمانی مناسب است که شرکت از پشتوانه قوی برخوردار باشد.
• معاملات تامین مالی شرکتی خیلی سریع تر از تامین مالی پروژه محور قابل تنظیم است. به طوری که تامین مالی شرکتی در طی چند ماه و تامین مالی پروژه محور چند سال طول می کشد تا اجرا شود.
• بدهی پروژه معمولا پرهزینه تر از بدهی شرکتی است.
• اعطای اعتبار شرکتی معمولا دارای تصدی کوتاه مدت تری نسبت به اعطای اعتبار پروژه ای می باشد.
• ضوابط و شرایط تامین مالی پروژه محور معمولا قوی تر از تامین مالی شرکتی است.
• تامین مالی پروژه محور از ترازنامه شرکت محافظت می کند.
• تامین مالی شرکتی از طبقات بیشتری از بدهی استفاده می نماید. تا کنون تامین مالی پروژه محور شامل وام های بانکی بوده که این روند تغییر کرده و به سمت استفاده از اوراق قرضه نیز تسری یافته است.
• وام های پروژه از احتمال نکول کمتر و نرخ بازگشت بیشتری نسبت به وام های شرکتی برخوردار است.
• تامین مالی شرکتی هزینه هایی را تا میزان کل هزینه پروژه و تامین مالی پروژه محور تا میزان سرمایه صاحبان سهام به شرکت وارد می کند.

[۱] Non recourse

[۲] Sponsors

[۳] Corporate Finance

[۴] Conventional Finance

[۵] The New Basel Capital Adequacy Framework

[۶] Export Credit Agencies

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل