سابقه و پیشینه تحقیق

بررسی شواهد تجربی درباره عوامل موثر بر مشارکت های عمومی خصوصی اغلب به صورت مطالعات تجربی و ارزیابی رفتارهای کشورهای مختلف در طول چندین دهه مختلف با داده های سری زمانی انجام شده است. موضوعاتی که بیشتر در این زمینه مورد توجه محققین بوده شامل ریسک[۱]، تدارکات[۲] و تامین مالی[۳] بوده است.

• فرشاد هیبتی و موسی احمدی در سال ۱۳۸۹ در پایان نامه دکتری با عنوان ارزیابی نظام نوین تامین مالی در واگذاری پروژه های زیرساختی دولتی به بخش خصوصی و ارائه الگوی مناسب برای آن، با استفاده از دادگان پانل به بررسی موضوع در ۲۱ کشور دنیا پرداختند. نتایج تحقیقات حاکی از آن است که درآمد کشورها، ثبات اقتصادی، کسری بودجه و میزان صادرات منابع زیر زمینی مثل سوخت از جمله عوامل مهم اثرگذار بر میزان بهره گیری کشور های در حال توسعه از مشارکت های عمومی خصوصی به شمار می رود.
• مونا همامی و همکاران در سال ۲۰۰۶ با استفاده از دادگان پانل به بررسی عوامل موثر بر مشارکت های عمومی خصوصی پرداخته اند. نتایج تحقیقات حاکی از این است که مشارکت های عمومی خصوصی در کشورهایی که با بدهی های سنگین مواجه بوده و از تقاضا و اندازه بازار بزرگی برخوردارند بیشتر است. همچنین ثبات اقتصادی، میزان قوانین و مقررات موجود در زمینه فعالیت این گونه پروژه ها و تجربه پیشین کشور ها در اجرای این پروژه ها از جمله عوامل مهم در این خصوص می باشد.
• ک. یانگجین و سایرین[۴] در سال ۲۰۰۸ در مقاله خود با عنوان « روش معادل سازی ارزیابی مالی برای پروژه های مشارکت های عمومی خصوصی » در مورد لزوم تهیه طرح توجیه اقتصادی (FS) با در نظر گرفتن منافع بخش عمومی تاکید دارند. بررسی های ایشان نشان داده است که اغلب طرح توجیه اقتصادی به بیان منافعی که بخش خصوصی از مشارکت در پروژه ها کسب می نماید، می پردازد. بنابر این به توسعه یک روش معادل سازی ارزیابی مالی با ۶ شاخص اصلی پرداخته اند.
• روشنا تاکسیم[۵] و دیگران در مقاله خود با عنوان « پذیرش برنامه تامین مالی خصوصی پیشگام ([۶]PFI) در مالزی» بیان نموده اند که مالزی در برنامه نهم خود در ارایه زیرساخت های عمومی به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است و از منابع مالی صندوق ذخیره کارکنان (EPF[7]) به عنوان منبع اصلی تامین مالی پروژ ه ها استفاده نموده است. ایشان در مقاله خود پذیرش مشارکت عمومی خصوصی در مالزی را در چارچوب عوامل موفقیت، عوامل منفی و تفاوت های کلیدی میان مشارکت عمومی خصوصی و تدارکات سنتی بررسی نموده اند.
• روت آکامپوریرا[۸] و دیگران در سال ۲۰۰۸ در مقاله خود با عنوان « عوامل فشار بر اجرای مشارکت عمومی خصوصی در بخش تولید و انتقال برق در اوگاندا» به بیان عواملی که مانع از مشارکت بخش خصوصی در توسعه امکانات تولید برق در قالب مشارکت عمومی خصوصی در اوگاندا پرداخته اند.

1. مهمترین محدودیت های شناسایی شده در این تحقیق عبارتند از:
2. عدم توانایی موسسات عمومی در تامین مالی از طریق انتشار سهام
3. ملزومات متعدد برای تصویب پروژ ه های نگهداری شده
4. فرایند طولانی درخواست و تصویب مجوز
5. تاخیر در نتیجه رویه های بروکراسی اداری
6. مقاومت در نتیجه علایق عمومی هماهنگی ضعیف بین بخش های مختلف دولتی.

• پریانکا شینگوره[۹] در سال ۲۰۰۹ درپایان نامه کارشناسی ارشد خود با عنوان« ویژگی های سازمانی و ریسک مدل های نوظهور مشارکت عمومی خصوصی» به بررسی مشکلات مکانیزم های تامین مالی سنتی در بخش حمل و نقل پرداخته است. تامین مالی حمل و نقل، به طور سنتی از مالیات بر گاز و حمایت های دولتی در ایالات متحده آمریکا صورت می پذیرفت. مشارکت بخش عمومی و خصوصی به هر دو بخش اجازه می دهد تا به طور متقابل از ساختار تامین مالی سهام/ بدهی بخش خصوصی و توانایی نوآوری و کارایی بخش خصوصی منتفع گردند. شرکت ها کنسرسیوم تشکیل می دهند تا عوارضی های جاده ای موجود را اجاره نمایند که به مدل Brownfield project مشهورند یا ارایه [۱۰]DBFO که به مدل Greenfield مشهورند. در این پژوهش از طریق مطالعه موردی به شناسایی ساختار سازمانی، طبیعت و ذات اصلی مشارکت کنندگان و ویژگی های ریسک مدل های مشارکت عمومی خصوصی پرداخته شده است.

[۱] Risk

[۲] Procurement

[۳] Finance

[۴] KE Yongjian

[۵] Roshana Takim

[۶] Project Finance Initiative

[۷] Employees Provident Fund

[۸] Root E. Akampurira

[۹] Priyanka A. Shingore

[۱۰] Design-Build-Finance-Operate

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

متن کامل