۱ مدل نسبت CCR (ورودی محور)
مدل CCR یکی از مدل‌های اساسی DEA است که توسط چارنز، کوپر و رودز در سال ۱۹۷۸ مطرح گردید. در این مدل Z0 کارایی نسبی DMUO و وزن‌های ورودی‌ها و وزن‌های خروجی‌ها هستند.
چون بنا به تعریف، کارایی همیشه کوچک‌تر یا مساوی یک است، هدف بدست آوردن وزن‌های و می‌باشد، به‌طوری‌که کارایی نسبی DMUOحداکثر گردد.
بدست آمده از حل مسئله فوق میزان کارای را بیان می‌کند. اگر باشد این واحد بر روی مرز کارا قرار دارد، در غیر این صورت واحد ناکارا است (Charnes, Cooper, & Rohdes, 1978).
با توجه به تابع هدف مشخص می‌گردد که این مدل، مدلی غیرخطی و غیر محدب است که با حل آن مقدار متغیرهای و برای اندازه‌گیری کارایی واحد تحت بررسی بدست می‌آیند. مشکلی که در مدل‌سازی وجود دارد آن است که این مدل دارایی بی‌نهایت جواب می‌باشد. زیرا اگر مقدار بهینه متغیرها و باشد آنگاه دارای جواب بهینه دیگری به‌صورت و نیز هست. برای خطی نمودن مدل فوق استفاده از روش‌های ذیل می‌توان استفاده کرد.
۲-۳-۴-۲ مدل مضربی CCR (ورودی محور)
در این روش استدلال بر این است که برای حداکثر کردن مقدار یک عبارت کسری کافی است که مخرج کسر معادل یک عدد ثابت در نظر گرفته‌شده و صورت کسر حداکثر گردد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند